 |
 |
 |
 |
 |
บทบัญญัติเกี่ยวกับ ‘การฆ่าตัวตาย’ และ ‘ข้อห้าม’ ในศาสนาอิสลาม
อัลกุรอาน : “…และสูเจ้าจงอย่าได้ฆ่าตัวสูเจ้าเอง แท้จริงอัลเลาะฮฺทรงเมตตาสูเจ้าอย่างยิ่ง” (อัลกุรอาน 4:29)
“และผู้ใดกระทำเช่นนั้น แน่นอนเราจะให้เขาตกนรก…” (อัลกุรอาน 4:30)
อัล-ฮาดิษ (วจนะท่านศาสดา) : วจนะของศาสดาแห่งอัลเลาะฮฺนั้นมีเนื้อหาในทำนองที่ว่า ผู้ที่ฆ่าตัวตายด้วยวิธีใด เช่นด้วยการแขวนคอตัวเอง เขาก็จะทำเช่นนั้นในนรก และผู้ที่ฆาตกรรมตัวเองด้วยวิธีใช้มีดแทงตัวเอง เขาก็จะทำในลักษณะเดียวกันนี้ในนรก ต่อไปนี้คือตัวอย่างวจนะของท่านศาสดา (สันติจงมีแด่ท่าน) เพียงส่วนหนึ่งที่ยกมาแสดง
ท่านศาสดา (มูฮัมมัด ศ็อลฯ) กล่าวว่า “ผู้ใดที่จงใจสาบานอย่างหลงผิดในนามศาสนาอื่นอันไม่ใช่อิสลาม ดังนั้นเขาก็จะเป็นในสิ่งที่เขาลั่นวาจาไว้ (เช่นสาบานว่าถ้าข้าฯพูดไม่จริง ขอให้ข้าฯ เป็นยิว เขาก็จะกลายเป็นยิวสมดังใจ) และผู้ใดก็ตามที่ฆ่าตัวตายโดยใช้เหล็ก เขาก็จะถูกลงโทษด้วยเหล็กเช่นกันในขุมนรก” (หะดิษบุคอรี 2:445 เล่าโดย ษาบิต บิน อัด-ดาฮัก)
ท่านศาสดา (มูฮัมมัด ศ็อลฯ) กล่าวว่า “ผู้ใดตั้งใจฆ่าตัวตายด้วยการกระโดดเขา เขาจะได้อยู่ในขุมนรกไปตลอดกาล และผู้ใดฆ่าตัวตายด้วยการดื่มยาพิษ เขาจะเอายาพิษนั้นมากับมือของเขา และดื่มมันในขุมนรกที่ซึ่งเขาจะได้อยู่ในนั้นตลอดกาล และผู้ใดฆ่าตัวตายด้วยอาวุธที่ทำด้วยเหล็ก เขาก็จะเอาอาวุธนั้นแทงไปที่ท้องของเขาเองในขุมนรก ที่ซึ่งเขาจะได้อยู่ในนั้นไปตลอดกาล” (หะดิษบุคอรี 7:670 เล่าโดย อบูฮูร็อยเราะฮฺ)
ท่านฮัมมัม บิน มูนับบิฮฺ กล่าวว่า : อบูฮูร็อยเราะฮฺเล่าฮาดิษจากท่านศาสดาของอัลเลาะฮฺให้พวกเราฟัง และหนึ่งในจำนวนนั้นท่านศาสดาได้กล่าวว่า อย่าได้มีในหมู่พวกท่านร้องขอที่จะตาย และจงอย่าขอมันก่อนกำหนดที่จะมาถึง ด้วยว่าหากคนใดคนหนึ่งในหมู่พวกท่านตาย เขาก็จะหยุดยั้งที่จะกระทำความดี แลชีวิตสำหรับผู้ศรัทธานั้นจะไม่ยืนยาวเว้นเสียแต่เพื่อที่เขาจะกระทำความดี” (หะดิษมุสลิม #6485)
ท่านอนัสฺ (บิน มาลิก) รายงานวจนะของท่านศาสดาของอัลเลาะฮฺว่า : ไม่พึงมีในหมู่พวกท่านร้องขอเพื่อที่จะตาย อันเนื่องมาจากความยากลำบากในสิ่งที่พวกท่านเกี่ยวข้องด้วย แต่ผิว่าหาได้มีความช่วยเหลือใดๆ ตกถึงแก่ท่านไซร้ จงกล่าวเถิดว่า : โอ้ อัลเลาะฮฺ ขอให้ข้าฯ มีชีวิตอยู่ต่อไปตราบใดที่ชั่วชีวิตนี้ยังจะมีความดีเพื่อข้าฯอยู่อีก และขอได้โปรดนำความตายมาสู่ข้าฯ เถิด หากว่ามีความดีดำรงอยู่ในความตายของข้าฯ (หะดิษมุสลิม #6480)
“แน่แท้ผู้ใด (จงใจ) ฆ่าตัวตาย ดังนั้นแน่นอนเขาจะถูกลงโทษด้วยเปลวไฟจากขุมนรก ที่ซึ่งเขาจะอยู่ในนั้นตลอดกาล” (หะดิษบุคอรี : 5778 และมุสลิม : 109 และ 110)
ละหมาดญานาซะฮฺ (ศพ) ให้คนฆ่าตัวตายได้หรือไม่?
ปราชญ์มุสลิมส่วนใหญ่มีความเห็นพ้องต้องกันว่า การละหมาดญานาซะฮฺ หรือการละหมาดหน้าศพให้ ‘ฟะอฺญิรฺ’ (คนบาป) เช่น คนที่เมื่อยังมีชีวิตอยู่ไม่ดำรงละหมาด [2] ไม่จ่ายซะกาต (ทานบังคับสำหรับคนยากไร้) ติดเหล้าหรือติดยา ทำซีนา (ผิดประเวณี) ฯลฯ จะต้องได้รับการปฏิบัติตามปกติ แต่ให้ยกเว้นสำหรับผู้นำที่ไม่ต้องละหมาดศพให้ผู้ตายซึ่งเป็น ‘ฟะอฺญิรฺ’ ทั้งนี้เป็นการลงโทษเขาไปในตัว เพื่อมิให้เป็นเยี่ยงอย่างแก่คนรุ่นหลังหรือผู้ที่ยังมีชีวิตอยู่ ดังปรากฏในฮาดิษซึ่งรายงานโดย ซัยอิด บิน คอลิด และโดยอบูกอฏาดะฮฺว่า ท่านศาสดามูฮัมมัด (สันติจงมีแด่ท่าน) เคยปฏิเสธการละหมาดญานาซะฮฺ (ละหมาดหน้าศพ) ให้ ‘ฟะอฺญิรฺ’ หรือ ‘คนบาป’ ดังกล่าวมาแล้ว
มีฮาดิษบทหนึ่งรายงานโดยท่านญาบิรฺ บิน ซามาราฮฺ (ร.ฎ.) ความว่า มีผู้ชายคนหนึ่งนอนป่วยอยู่ คนในครอบครัวพากันร้องไห้คร่ำครวญ เพื่อนบ้านของเขาจึงไปหาท่านศาสดาและเล่าว่า มีชายคนหนึ่งได้ตายไปแล้ว ท่านศาสดาถามว่า ท่านรู้ได้ยังไงว่าชายคนนั้นตายไปแล้ว เขาตอบว่าข้าฯเห็นเขา ท่านศาสดาพูดว่าเขายังไม่ตาย ชายคนนั้นจึงกลับไปและเขาก็ได้ยินเสียงร้องคร่ำครวญนั้นอีก ภรรยาของเขาจึงให้เขากลับไปบอกท่านศาสดา (เรื่องการร้องคร่ำครวญ) นั้นอีก ชายคนนั้นลั่นวาจาว่าขอให้อัลเลาะฮฺทรงสาปแช่งเขา จากนั้นเขาก็เดินไปที่บ้านของเพื่อนบ้านจึงพบว่า เขาคนนั้นได้ใช้มีดปาดคอตัวเองจนกระทั่งเขาตาย ชายคนนั้นจึงกลับไปเล่าให้ท่านศาสดาว่าเขาคนนั้นได้ตายไปแล้วจริงๆ ท่านศาสดาถามว่าแล้วท่านรู้ได้อย่างไร ชายคนนั้นตอบว่าข้าฯ เห็นเขาใช้มีดที่เขามีอยู่ปาดคอตัวเองจนตาย ท่านศาสดาถามว่าท่านเห็นเขาทำเช่นนั้นหรือ? ชายคนนั้นก็ตอบว่าข้าฯ เห็น (ด้วยตาข้าฯเอง) ท่านศาสดาจึงกล่าวว่า “ฉันจะไม่ละหมาดญานาซะฮฺให้แก่เขา” (บันทึกโดย มุสลิม, อบูดาวุด และคนอื่นๆ)
ในหนังสือ The Inevitable Journey Part 3: Funerals – Regulations and Exhortations เขียนโดย มูฮัมมัด อัล-ญิบาลี ได้อ้างถึงนักเล่าฮาดิษหลายท่าน เช่น ท่านอัตตัรฺมีซียฺ เขาเขียนว่าต่อไปนี้เป็นฮาดิษที่ดี ผู้รู้ในศาสนาอิสลามมีความเห็นที่แตกต่างกันในเรื่องนี้ บางคนเห็นว่าคนมุสลิมทุกคนควรละหมาดให้ผู้ตายซึ่งใบหน้าของเขาเคยผินไปยังกิบลัตในขณะที่เขาละหมาด และสำหรับคนฆ่าตัวตายด้วย นี่เป็นทัศนะของท่านซุฟยาน อัสเษารีย์และท่านอิสฮากด้วย
อีกท่านคือท่านอาหมัดได้กล่าวว่า “ผู้ที่เป็นอิหม่าม (ผู้นำของมัสยิดและชุมชนทางศาสนา) ไม่ควรละหมาดให้คนที่ฆ่าตัวตาย แต่ไม่สำหรับผู้ที่ไม่ใช่อิหม่ามควรทำการละหมาดให้” (ซูนัน อุตตัรฺมีซียฺ)
ส่วนท่านอิบนีตัยมียะฮฺ ได้กล่าวว่า “หากบางคนปฏิเสธที่จะละหมาดให้คนพวกนั้น (เช่น ฆาตกร โจรหรือหัวขโมย รวมทั้งผู้มีหนี้สินท่วมตัว) เพื่อเป็นการตักเตือนหรือให้สติพวกที่กระทำในสิ่งเดียวกันก็จะนับว่าเป็นสิ่งที่ดี และ (โดยเฉพาะ) ถ้าพวกเขาปฏิเสธที่จะทำเช่นนั้นในที่แจ้ง (หรือในที่สาธารณะอย่างเปิดเผย) แต่ถ้าเขาจะทำละหมาดให้คนตายพวกนั้นในที่รโหฐาน (ที่ส่วนตัวที่ไม่เปิดเผย) ก็นับว่าเขาได้ทำสิ่งที่มีคุณูปการทั้งสองประการ ย่อมเป็นสิ่งที่ดีกว่า” (อัล-อิคติยารัต หน้า 52)
 |
 |
 |
 |
 |