ซึมเศร้าหายไปหากนำหัวใจกลับไปหาเจ้าของ(อัลลอฮฺ)

ซึมเศร้า คืออาการของหัวใจอยากใกล้ชิดผู้ทรงสร้างมากขึ้น

ความจริงแล้ว ทุกโรคที่เป็นนั้นล้วนมาจากอัลลอฮฺคือ ผู้ประทาน และเราต่างรู้ว่าทุกโรคนั้นล้วนมียารักษา ยกเว้นโรคชรา

การรักษาโรคมีหลากหลายรูปแบบขอแค่ไม่ผิดหลักศาสนา ขอแค่เราเข้าใจว่าอัลลอฮเท่านั้นคือผู้ให้หาย ไม่ใช่ตัวยา ไม่ใช่หมอ (หมอและยาคืออัสบ้าบ)ขึ้นชื่อว่าหมอ ไม่ใช่ว่าหมอที่โรงพยาบาลและหมอตามคลินิกเท่านั้นคือหมอ เราเองก็เป็นหมอเองได้เช่นกัน(โดยเฉพาะโรคทางใจ)ถ้าพึ่งพาอัลลอฮ

เมื่อไหร่ที่เราป่วย นั่นคือสัญญาณนั่นคือการสะกิดตักเตือนจากอัลลอฮ เพื่อให้เรารู้สึกตัว เพื่อให้เรารำลึกถึงพระองค์ให้มากขึ้น เพื่อให้เข้าหาพระองค์ให้มากขึ้น

ซึมเศร้า ก็เช่นเดียวกัน ซึมเศร้านั้นมักมีสาเหตุเกิดจากการวางหัวใจไว้กับดุนยา(กังวลในเรื่องดุนยา) ไม่ได้วางหัวใจไว้กับอัลลอฮฺ นี่คือสาเหตุหลัก หรือการคาดหวังในด้านดุนยาให้เป็นไปตามที่ตนต้องการ แต่ไม่ได้มอบหมายต่ออัลลอฮฺ เมื่อไม่ได้ดั่งใจตนต้องการแล้วรู้สึกผิดหวังอย่างแรง รู้สึกเครียด รู้สึกท้อแท้ เบื่อหน่าย ผิดหวังอย่างแรง หัวใจพังทลาย ฯลฯ ทำให้จิตใจอ่อนแอ สรุปแล้วคือ เพราะวิตกกังวลกับเรื่องดุนยามากกว่าอาคีรัต(ถ้ากังวลในเรื่องอาคีรัตอาการซึมเศร้าไม่มาแต่แรก เพราะเราขยันเข้าหาอัลลอฮฺ)

เมื่อจิตใจอ่อนแอ ทำให้ชัยฏอนมายึดพื้นที่ในความรู้สึกเรา ทำให้ขี้เกียจทำโน่นทำนี่ ไม่มีพลังใจ หมดกำลังใจไปดื้อๆ บางครั้งมีความคิดสั้น อยากฆ่าตัวตาย ฯลฯ نعوذبالله من ذالك
อย่าหลงกลชัยฏอนมันน่ะ อย่าลืมว่าเราคือผู้ศรัทธา เราต้องเอาชนะมันให้ได้ เอาชนะมันอย่างไรหล่ะ ก็มันกลัวอะไรหล่ะ มันกลัวอัลลอฮมิใช่หรือ

กำไรสองเด้งถ้าพึ่งพาอัลลอฮฺ โรคหาย และหัวใจยิ่งใกล้ชิดพระองค์ ان شاء الله

ถ้าอย่างนั้น การหมั่นเข้าหาอัลลอฮฺ หมั่นรำลึกถึงพระองค์อยู่เสมอ(ซิเกร,อ่านอัลกุรอาน ละหมาดสุนัต บริจาค ฯลฯ เจตนาเพื่ออัลลอฮด้วยใจอิคลาส) ใช้ชีวิตเนียตเพื่อพระองค์ พยายามให้ทุกอิริยาบทอยู่ในความพอใจจากพระองค์ให้มากที่สุด

เอาเป็นว่า เริ่มต้นที่มองตัวเอง เช็คตัวเอง ว่าเราทำบาปอะไรไว้ เรามีผิดพลาดอะไรบ้างกับพระองค์ เพราะเราคือมนุษย์เราต่างมีบาปกันทั้งนั้น ต่างกันที่มากน้อยก็เท่านั้นเอง

มองสำรวจชีวิตเรา ว่าเอ้ะ เรามีบาปอะไรบ้าง เมื่อเราเจอแล้วให้เราสำนึกผิด กลับตัวกลับใจ กล่าวอิสติฆฟารให้มากๆ ให้รู้สึกเสียใจไม่อยากทำอีกต่อไป กล้าวอิสติฆฟารให้มากที่สุด กล่าวบ่อยๆ ทุกวัน เรื่อยๆ อิสลามไม่ได้มีพิธีรีตรองอะไร เพราะพระองค์ทรงมองที่จิตใจ เมื่อใจเรารู้สึกสำนึกผิด ไม่อยากไป ณ จุดนั้นแล้วเราก็กล่าวอิสติฆฟาร ลงทุนซื้อลูกประคำแบบกด หรือแบบกลมๆที่เรียงเป็นสาย ใช้ชีวิตอยู่กับอิสติฆฟาร เรากำหนดเองว่าควรอ่านเท่าไหร่

กล่าวเรื่อยๆ กล่าวทุกวัน แม้ตอนอยู่ในรถช่วงไปทำงาน หรือช่วงล้างจาน หรือช่วงป้อนข้าวลูก หรือช่วงพาลูกเดินเล่นในสวน ฯลฯ เพราะการกล่าวอิสติฆฟารนอกจากเป็นการกล่าวขออภัยโทษต่อพระองค์ ยังเป็นการรำลึกถึงอัลลอฮฺ ชัยฏอนก็เริ่กลัว เริ่มค่อยๆหด เริ่มไม่กล้าที่จะมาลวงเรา

ว่างเมื่อไหร่ ก็รีบเอาน้ำละหมาด(ต้องสู้กับความรู้สึกขี้เกียจหนักมือหนักเท้าขี้เกียจลุก) พร้อมขอความช่วยเหลือต่ออัลลอฮฺ อาจจะอ่านอัลกุรอาน ละหมาดสุนัต หรือสุญุดชูโกร ฯลฯ คือพยายามต่อสู้กับความรู้สึกนั้นและคิดในใจเสมอว่าอัลลอฮคือผู้ช่วยเหลือ พระองค์เท่านั้นที่สามารถ สิ่งถูกสร้างไร้ความสามารถ ให้จินตนาการแบบนี้บ่อยๆ เมื่อไหร่เริ่มรู้สึกบี้เกียจไร้พลัง
อาจกล่าว لاحول ولاقوةالابالله “ลาเฮาละ วะลา กู้วะตะอิ้ลลา บิ้ลลาฮ”
“ไม่มีความสามารถใด ไม่มีพลังอำนาจใด นอกจากพลังจากอัลลอฮฺตะอาลา”

พยายามอย่าไปสร้างบาปเพิ่มหล่ะนะ สิ่งไหนที่ชัยฏอนพอใจจงห่างมันให้มากที่สุด
เช่น เมื่อก่อนละหมาดไม่ครบ เพราะบางช่วงเวลานั้นเราเผลอหลงดุนยาเพราะเงินมาล่อตาล่อใจให้เราตาโต
ทั้งที่หารู้ไม่ว่า ยิ่งตาโตเพราะดูนยาแต่ยิ่งห่างไกลหรือละทิ้งคำสั้งใช้ของพระองค์ พระองค์ก็ยิ่งเพิ่มความทุกข์ให้เรา
(ตักเตือน)แต่เรามักจะหาสาเหตุไม่เจอ ก็เพราะเรามักจะเข้าข้างตัวเองว่าเราไม่ได้ทำอะไรผิด استغفر الله

จำไว้นะว่าละจากหน้าที่การงานหลัก จงเข้าหาอัลลอฮฺทันที ไม่ว่าจะอ่านอัลกุรอาน ละหมาดสุนัต ซิกรุลลอฮ(กล่าวถ้อยคำรำลึกถึงอัลลอฮฺ) อย่าว่างปุ้บรีบสตาร์ทรถปั้บเพื่อไปหาเพื่อนแก้เหงา ด้วยการหาคู่เพื่อร่วมมือกันนินทา คือว่างเมื่อไหร่ ถ้าจะให้ดี ใช้เวลาอยู่บนผ้าปูละหมาด นั่งอ่านอัลกุรอานให้มากที่สุด
ส่วนกล่าวอิสติฆฟารอย่าได้ละทิ้งเพราะเรามีบาปทุกวัน พอเราเริ่มมั่นคง เริ่มชนกับการกล่าวอิสติฆฟาร เราเริ่มซิเกร เริ่มตัสเบี้ยฮรำกล่าวไหนก็ได้ที่เป็นการรำลึกถึงอัลลอฮ จะดียิ่งถ้ากล่าวศอลาวัตให้มากไป(ทำเป็นประจำ)เนียตเพื่ออัลลอฮฺ

หมั่นศอลาวัตถึงท่านนบีมุฮัมมัดصلى الله عليه وسلم
اللهم صل على سيدنا محمد وعلى ال سيدنا محمد
อัลลอฮุ่มมะ ศ็อลลิอะลา ซัยยิดินา มุฮัมมัด วะอะลา อาลิซัยยิดินามุฮัมมัด หมั่นกล่าวศอลาวัต หรือกล่าวซิเกร อะไรก็ได้เนียตเพื่ออัลลอฮ เพื่อให้พระองค์พึงพอใจ กล่าวเวลาไหนก็ได้เพราะการซิเกร ไม่จำเป็นต้องให้น้ำละหมาด ใช้ชีวิตอยู่กับการเข้าหาอัลลอฮให้มากขึ้น เมื่อไหร่ที่ความรู้สึกหนักล้ามาเยือน ก็จงรีบขอความช่วยเหลือจากพระองค์ทันที เช่น ยาอัลลอฮขอพระองค์ทรงขจัดความรู้สึกขี้เกียจนี้ืออกไปด้วยเถิด ดุอาอ์ที่เป็นภาษาอาหรับก็มีที่ขึ้นต้นว่า

اللهم اني أعوذبك من الهم والحزن واعوذ بك من العجزوالكسل واعوذبك من الجبن والبخل واعوذبك من غلبت الدين وقهرالرجال

อ่านว่า
“อัลลอฮุ่มมะ อิ้นนี อะอูสุบิกะ มินัลฮัมมีวัลฮาซัน วะอะอูซูบิกะ มินัลอัจญซิวัลกะซัล วะอะอูซูบิกะ มินัลญุบนิวัลบุคลิ วะอะอูซุบิกะมินฆอละบะติ้ดดัยนี วะเก้าะฮริรรีญาล”

“โอ้อัลลอฮฉันขอความคุ้มครองต่อพระองค์ให้พ้นจากความเครียด(วิตกกังวล)และความซึมเศร้า ฉันขอความคุ้มครองต่อพระองค์ให้พ้นจากความอ่อนแอและความเกียจคร้าน ฉันขอความคุ้มครองต่อพระองค์ให้พ้นจากความขี้ขลาดและความตระหนี่ ฉันขอความคุ้มครองต่อพระองค์ให้พ้นจากความกดดันของหนี้สินและการข่มเหงของผู้อื่น”

ต่วนฆูรูท่านบาบออิสมาแอล สปันญัง อัลฟาฏอนี เคยกล่าวว่า(สรุป)การจะอ่านดุอาอ์ ควรอ่านให้ผู้รู้ฟังจะยิ่งดียิ่งเกิดความบารอกัต เป็นการประทับตราไม่ให้ชัยฏอนเข้ามาแทรก

ความเศร้าโศกเสียใจ ซึมเศร้า เครียด วิตกกังวล ฯลฯ มันเป็นเรื่องของหัวใจแต่เรามักจะหาวิธีบำบัดรักษาผ่านการรับประทานยามันช่วยแค่เพียงระดับหนึ่งเท่านั้น (แต่ไม่หายขาด)แต่ต้องแลกกับการกินยาซึ่งเป็น

การสะสมสารเคมีในร่างกาย บริโภคมากเกินไปก็ส่งผลต่อร่างกายทำให้เป็นโรคอื่นแทรกซ้อนตามมาอีก เช่น โรคไต ความจริงแล้วมันคือการสะกิดหัวใจจากอัลลอฮ ให้เข้าหาพระองค์ รำลึกถึงพระองค์ให้มากขึ้นก็เท่านั้นเอง

แพทย์อิสลามจึงแนะนำให้ไปรักษาด้วยการรำลึกถึงอัลลอฮฺให้มาก อาจจะผ่านการอ่านอัลกุรอานบ่อยๆ
โดยเฉพาะการกล่าวซิกรุลลอฮบ่อยๆได้แก่ การกล่าว ซุบฮานัลลอฮ อัลฮัมดุลิ่ลลาฮ อัลลอฮูอักบัร การกล่าวศอลาวัต ที่สำคัญที่สุดคือการ
กล่าวอิสติฆฟารให้มากๆเพื่อเป็นการทำความสะอาดเราเอง เบื้องต้นกล่าวอิสติฆฟารให้มากๆ ว่างเมื่อไหร่กล่าวทันที อัสตัฆ
ฟีรุลลอฮัลอาซีม เรื่องหัวใจก็ต้องกลับไปหาผู้สร้างหัวใจจึงจะเข้มแข็งแข็งان شاء الله

เมื่อกังวลในเรื่องดูนยามากกว่าอาคีรัตอาการเหล่านี้ก็มักจะมาทักทาย ก็เพราะ
อัลลอฮรักและหวังดีต่อเรา การเข้าหาอัลลอฮและการหมั่นรำลึกถึงอัลลอฮด้วยใจอิคลาสดับอาการเหล่านี้ไปได้ไม่ยาก ง่ายๆ แค่ต่อสู้กับอารมณ์ตัวเอง ต่อสู้กับชัยฏอนที่มาคอยกระซิบกระซาบเพื่อขัดขวางไม่ให้เราอยู่กับพระองค์ จงคิดเสมอว่าอัลลอฮฺอยู่ใกล้เรา และอยู่ใกล้ยิ่งกว่าเส้นชีวิต(ใกล้ในที่นี้หมายถึงความรอบรู้ของพระองค์) ماشاء الله พระองค์เพียงรอเรา เข้าหาพระองค์ เราจะช้าทำไมหล่ะ ต้องสู้กับชัยฏอนให้ได้ ต้องขอความช่วยเหลือจากอัลลอฮฺอยู่เสมอ

เราคือ บ่าวผู้ต่ำต้อย ผู้อ่อนแอ การพึ่งพาที่พึ่งผู้ยิ่งใหญ่(อัลลอฮฺ) คือหนทางการดับโรค(รักษาโรค)หลายๆโรคด้วยการอนุมัติจากพระองค์ โดยเฉพาะโรคทางใจ
(โรคกังวลเกี่ยวกับดุนยา) ถ้าเรากังวลในเรื่องอาคีรัต กำไรสู่เราล้วนๆเพราะซึมเศร้ามันไม่มาเอง เพราะการกังวลในเรื่องอาคีรัตทำ ห้เราอยากปรับปรุงตนเอง ทำให้เราขยันเข้าหาอัลลอฮฺ ซึมเศร้าจะไปอยู่ตรงไหนอีกหล่ะ แต่เรามักจะไม่เข้าใจว่าอัลลอฮฺส่งมาเพื่อสะกิดเราให้รำลึกถึงพระองค์ให้มากขึ้น ให้ปรับปรุงตนให้มากขึ้น เพิ่มศรัทธาและยำเกรงให้มากขึ้น อิคลาสให้มากขึ้น ฯลฯ เพียงเท่านั้นเองนะพวกเราผู้ศรัทธาทั้งหลาย

ทุกอย่างล้วนคือความเมตตาของอัลลอฮ
أن شاء الله

والله أعلم بالصواب

อัลลอฮได้ตรัสไว้ในอัลกุรอานว่า

“โอ้มนุษย์เอ๋ย แท้จริงข้อตักเตือน(อัลกุรอาน)จากพระเจ้าของพวกท่าน ได้มายังพวกท่านแล้วและ(มัน)เป็นการบำบัดสิ่งที่มีอยู่ในทรวงอก และเป็นการชี้แนะทาง และเป็นความเมตตาแก่บรรดาผู้ศรัทธา”(ยูนูส:57)

ท่านนบีมูฮัมหมัดศ็อลลัลลอฮุอลัยฮิวะสัลลัมกล่าวว่า

“บุคคลใดที่กล่าวอิสติฆฟารมากๆ อัลลอฮจะทรงบันดาลความทุกข์ทุกอย่างทุกย่างของเขาให้เป็นความสุขแก่เขา และจะประทานริสกีแก่เขาโดยไม่ต้องคำนวณ”(อะหมัด)
“การรำลึกถึงอัลลอฮ เป็นยาบำบัดหัวใจ”

(อบูยะอลา)

“ลาเฮาละวะลากู้วะตะอิ้ลลาบิ้ลลาฮ เป็นยารักษา 99 โรค โรคที่เบาที่สุด ความทุกข์กังวล”

(อิบนิอบิดดุนยา)

ฮัสบีร็อบบีญัลลัลลอฮ มาฟีก็อลบีฆ็อยรุลลอฮ