 |
 |
 |
 |
 |
เรื่องนี้เป็นเหตุการณ์จริงที่เกิดในประเทศซาอุดีอาราเบีย
มีผู้หญิงชาวซาอุดีอาราเบียคนหนึ่ง นางป่วยเป็นโรคมะเร็งในเม็ดเลือด จึงมีความจำเป็นต้องมีคนมาช่วย นางจึงหาคนรับใช้คนหนึ่งเพื่อมาดูแลนาง คนรับใช้ที่นางหามาได้ เป็นคนรับใช้หญิงสัญชาติอินโดนีเซีย คนรับใช้คนนี้เป็นมุสลิมะห์ที่ดี มีจรรยามารยาทที่ดีงาม และเอาใจใส่เป็นอย่างยิ่งในเรื่องศาสนา
เวลาผ่านไปหนึ่งสัปดาห์กว่า ๆ ที่คนรับใช้ได้ทำหน้าที่เป็นผู้ดูแลนาง นางได้สังเกตว่าคนรับใช้คนนี้เข้าห้องน้ำเป็นเวลานานกว่าที่คนปกติเขาใช้กัน นางก็อดสงสัยไม่ได้
ก็เลยถามคนรับใช้ว่า : คุณเข้าไปทำอะไรในห้องน้ำเป็นเวลานาน ?
คนรับใช้ก็นิ่งสักพัก แล้วก็สะอื้นร้องไห้ออกมา
นางจึงถามว่า : เป็นเพราะเหตุใดที่คุณต้องร้องไห้ ?
คนรับใช้ก็ตอบว่า : ที่จริงแล้ว ฉันเพิ่งคลอดลูกมาได้แค่ยี่สิบกว่าวันเอง แล้วมีสายโทรศัพท์จากองกรณ์ การจัดหางานในประเทศซาอุดีอาราเบีย แล้วฉันก็ตอบตกลง เพราะฉันจำเป็นจริง ๆ ที่ต้องหารายได้มาเลี้ยงลูกของฉัน และเหตุที่ฉันเข้าห้องน้ำเป็นเวลานาน เพราะฉันได้บีบนมทิ้ง เพราะน้ำนมไหลออกมาเกือบทุกเวลา
เมื่อนางได้ฟังคำตอบแล้ว นางก็รู้สึกสงสาร แล้วรีบจองตั๋วเครื่องบินให้กลับไปอินโดนีเซีย แล้วนางก็ให้เงินจำนวนหนึ่ง เพื่อให้คนรับใช้ได้กลับไปให้นมลูกเป็นระยะเวลาสองปี
แล้วนางก็พูดว่า : เงินก้อนนี้ เป็นเงินเดือนล่วงหน้าสองปี และนี่เป็นเบอร์โทรศัพท์ของฉัน เมื่อคุณได้ทำภาระของคุณเสร็จแล้ว คุณจะกลับมาหาฉันได้อีกนะ
หลังจากที่คนรับใช้กลับประเทศอินโดนีเซียแล้ว ถึงเวลากำหนดการตรวจโรคมะเร็งตามที่หมอได้นัดไว้ นางก็ไปตรวจเป็นประจำ จนวันหนึ่ง หมอทำการตรวจโรคมะเร็งเหมือนปกติ แล้วไม่เจอโรคมะเร็งในตัวนาง จนทำให้หมออึ้ง จึงทำการตรวจแล้วตรวจอีก เพราะทำการเช็คเพื่อความแน่ใจ ปรากฏว่าในตัวของนางนั้น ไม่มีโรคมะเร็งแล้ว แล้วหมอก็ให้ความมั่นใจว่า โรคมะเร็งได้หายไปแล้ว
ผู้คนก็ถามนางเกี่ยวกับการเยียวยา นางก็ให้คำตอบด้วยบทฮาดีษ จากอบูอูมามะห์ รอฏียัลลอฮูอันฮู กล่าวว่า : แท้จริงแล้ว ท่านนบีศ็อลฯ ได้กล่าวไว้ว่า :
โปรดจงเยียวยาผู้ป่วยของท่าน ด้วยการออกศอดาเกาะห์ (ฮาดีษรายงานโดย ฏอบารอนีย์และบัยฮากีย์)
ติดตามบทความใหม่ ๆ ได้ที่ คัดให้อ่าน
 |
 |
 |
 |
 |