ดุอาอฺเมื่อชีวิตอับจน มองไม่เห็นทางออก

ดุอาอฺเมื่อชีวิตอับจน มองไม่เห็นทางออก

|| วันที่ไม่เหลืออะไร เรายังเหลือดุอาอ์! ||

นบีมูซาขอดุอาอ์บทนี้ในวันที่ระหกระเหินหนีการตามล่ามาจากบ้านเกิด

ในสภาพที่หลงทาง หิวโหย และโดดเดี่ยวลำพัง

ไม่มีคนรู้จัก ไม่มีที่อยู่ ไม่มีอาหาร

แต่ทั้งที่อยู่ในสภาพคับขันขนาดนั้น

ท่านกลับไม่รั้งรอที่จะทำหน้าที่ “สุภาพบุรุษ” ด้วยการอาสาไปตักน้ำให้หญิงแปลกหน้าสองคนที่ไม่อยากไปเบียดเสียดกับผู้คนที่บ่อน้ำ

เมื่อเสร็จหน้าที่ ท่านนั่งพักแล้วขอดุอาอ์บทนี้

เป็นดุอาอ์ที่บอกกับอัลลอฮ์ว่า…

เราขาดแคลนเหลือเกิน

สิ้นไร้เหลือเกิน

และต้องการจากพระองค์มากเหลือเกิน

หลังจากนั้นชั่วอึดใจ…ท่านก็ได้ที่พักและอาหาร

(จากครอบครัวของผู้หญิงที่ท่านช่วยตักน้ำให้)

ตามมาด้วย ได้แต่งงานมีครอบครัว และอาชีพการงาน

ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นจากดุอาอ์บทนี้

ที่ท่านวอนขอต่ออัลลอฮ์ พร้อมกับทำหน้าที่ของตัวเอง

ถ้าเรายังอยู่ในแผ่นดินบ้านเกิด

มีครอบครัวเคียงข้าง มีอาหารกิน มีบ้านให้หลับนอน…

สิ่งที่กำลังเจออยู่ไม่ว่าจะรู้สึกว่ามันสาหัสสักแค่ไหน

ก็คงไม่มากไปกว่าสถานการณ์ที่นบีมูซาเคยได้พบ

ซึ่งท่านก็ยังผ่านมันมาได้…

ด้วยข้อเท็จจริงที่สำคัญที่สุดในชีวิตว่า

ในวันที่ไม่มีอะไรเหลือ

เรายังมีอัลลอฮ์

และยังมีดุอาอ์!

เครดิต: Baan Muslim