ภัยพิบัตที่ยิ่งใหญ่ ไม่ใช่น้ำท่วมหรือแผ่นดินไหว แต่คือการที่อีหม่านถูกถอนออกจากเรา

ภัยพิบัตอันร้ายแรงที่สุดคือเมื่อใดที่อีมานถูกถอดถอนออกไป

ภัยร้ายแรงที่สุดที่เกิดขึ้นกับบ่าวคนหนึ่งมิใช่ภัยพิบัติจากธรรมชาติ เช่น จากน้ำท่วม, พายุ, ภูเขาไฟระเบิด, แผ่นดินไหว และเช่นกัน มิใช่จากโรคร้ายที่อันตราย เช่นเป็นมะเร็งร้ายที่ทำลายชีวิต และมิใช่จากการถูกฟิตนะห์ ถูกกล่าวหาโจมตีใส่ร้าย และก็มิใช่จากความยากลำบาก ไม่มีอะไรจะกิน และแม้จะถูกกักขังหน่วงเหนี่ยวหรือจองจำในคุก หรือแม้แต่จะถูกสังหารก็ตาม ล้วนยังมิใช่ภัยพิบัติอันร้ายแรงที่สุด

แต่ภัยพิบัตอันร้ายแรงที่สุดคือเมื่ออีมานหลุดออกไป เช่น ที่ผ่านมามีการปฎิบัตตามชารีอัตอย่างดี แต่หลังจากนั้นก็ละเลยไม่เอาใจใส่ในชารีอัตอีกต่อไป จากการมีความยาเกนเชื่อมั่นที่แน่วแน่ ก็กลายเป็นขาดความเชื่อมั่นหรือไม่ยาเกน การละหมาดญามาอะห์ที่ทำอยู่เสมอ ก็ละทิ้งไปโดยไม่สนใจอีกต่อไป อิบาดะห์ที่เคยทำอย่างอิสติกอมะห์สม่ำเสมอ ก็กลายเป็นความเกียจคร้าน ไม่เอาใจใส่ หรือทำไปโดยจำใจเหมือนถูกบังคับให้ทำ หลักการข้อบังคับต่างๆในศาสนา ซึ่งที่ผ่านมาเคร่งครัดปฎิบัตตามอย่างดี ก็กลายเป็นเรื่องที่ถูกละทิ้ง เกิดความหละหลวม และไม่เอาใจใส่อีกต่อไป

ลูกเมียที่เคยได้รับการอบรมบ่มเพาะให้เข้าใจศาสนาและอยู่ในหลักการ ก็กลับไม่ได้รับความสนใจและเอาใจใส่ให้การอบรมอีกต่อไป เกิดความหละหลวมต่อข้อห้ามต่างๆของอัลลอฮ์ ความกลัวต่ออัลลอฮ์ได้หลุดหายออกไปจากหัวใจของเขา ฮาลาลฮารอม ก็ไม่สนใจอีกต่อไป เพียงเพื่อให้ได้มาซึ่งผลกำไรทางดุนยา ซึ่งก็ไม่แน่ว่าจะได้กำไรหรือเปล่า หัวใจของเขาถูกปิดสนิท ไม่อาจยอมรับสัจจธรรมได้อีกต่อไป

หากถูกแนะนำตักเตือน ก็จะเกิดความไม่พอใจและเจ็บแค้น อีกทั้งบางครั้งบางคราว ก็ยังภูมิใจที่ได้ทำบาปกรรมความชั่วต่อหน้าเพื่อนเก่าของเขา ความคิดของเขามีแต่ดุนยา, มัซมูมะห์ก็ได้กลับมางอกเงยอยู่ในหัวใจของเขาอีกครั้ง

ดังกล่าวนี้เอง คือภัยพิบัตอันร้ายแรงที่สุด หลังจากที่ได้รับสัจจธรรม แต่ก็ปล่อยให้หลุดออกไป หลังจากที่ได้รับอีมานการศรัทธา ก็ได้สลัดทิ้งออกไป
เราขอวิงวอนต่ออัลลอฮ์ ขอพระองค์ทรงปกป้องคุ้มครองเราจากภัยพิบัตที่ถอดถอนอีมานออกไปด้วยเถิด..

– มุรชิด