 |
 |
 |
 |
 |
การตีลูกในอิสลาม เป็นสิ่งที่ ‘อนุญาต’
ในความเห็นของผู้รู้ส่วนใหญ่ ตามฮะดิษของท่านนบี ที่ท่านนบี ศอลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม กล่าวว่า ‘จงสั่งให้ลูกของท่านละหมาด เมื่ออายุ ๗ ขวบ และตีลูกของท่าน (หากเขาไม่ละหมาด)
เมื่ออายุ ๑๐ ขวบ..’ [๑]
จากฮะดิษ เราจะเข้าใจได้ว่า การตีลูกอายุ ๑๐ ขวบ เป็นที่อนุญาต ส่วนที่น้อย หรือมากกว่านั้น อุลามาอฺถกเถียงกัน อุลามาอฺบางท่านกล่าวว่า ‘ไม่อนุญาตให้ตีเด็กที่อายุน้อยกว่า ๑๐ เพราะไม่ยัง
ผลดีใด ๆ ‘ [๒]
ส่วนลูกที่บรรลุนิติภาวะแล้ว บ้างว่าตีได้ แต่จากที่เข้าใจทัศนะของชาฟีอีย์ การตีลูกที่บรรลุนิติภาวะแล้ว ถือว่าไม่สมควร ไม่อนุญาต. [๓]
ดังนั้น การตีลูก ต้องอยู่ในวัยที่เขาเข้าใจว่าตีทำไม และไม่เกินวัยที่มีวิธีอื่นที่เข้าถึงเขาได้ง่ายกว่า นั่นคือ ๑๐ ปี -บรรลุนิติภาวะ ส่วนต่ำกว่านั้น หรือสูงกว่านั้น เป็นที่ถกเถียงกันในวงผู้รู้แล้ว
แม้การตีลูกจะเป็นสิ่งที่อนุญาต แต่ก็ไม่ใช่ฮิกมะฮที่ดี ที่จะใช้ทางออกด้วยการตี หากมีวิธีอื่น ที่สามารถแก้ไขเขาได้ เช่นการแก้ไขด้วยความนุ่มนวล เป็นต้น เว้นแต่ การที่เด็กบางคน ที่เราพบแล้วว่า การตีสั่งสอน เป็นช่องทางที่ดีต่อเขา (และควรแจ้งให้เขาเข้าใจ) [๔]
ฮะดิษดังกล่าว ให้เราเห็นว่า การตีอนุญาต แต่การตีลูกในอิสลาม มีเงื่อนไขที่ต้องระมัดระวังหลายประการ เช่น
๑. ไม่ควรเกิน ๑๐ ครั้ง มีฮะดิษที่ท่านนบี ศอลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัมได้ห้ามการตีเกิน ๑๐ ครั้ง [๕]
๒. ไม่ตีหน้าหรือตบหน้า มีคำห้ามจากนบีว่า ‘ถ้าท่านตี อย่าตีหน้า..’ [๖]
๓. ไม่ตีในจุดทีสร้างความเจ็บปวดเป็นพิเศษ เช่น อวัยวะเพศ ท้องน้อย หรืออื่น ๆ ที่อ่อนไหวต่อความเจ็บปวด
๔. อย่าตีขณะโกรธ เพราะเป็นภาวะที่คุมตัวเองไม่ได้
 |
 |
 |
 |
 |
