การโอ้อวด คือ คุณลักษณะของจิตใจที่ถูกตำหนิ

จงศึกษาตะเซาวุฟ
เพื่อบั้นปลายที่ดีของท่าน
:
อาริฟบิลละหฺท่านหนึ่ง กล่าวว่า :
:
من لم يكن له نصيب من هذا العلم
: أي علم الباطن علم التصفية
يخشى عليه من سوء الخاتمة
:
บุคคลใดที่ไม่มีส่วนได้ใดๆในวิชานี้
หมายถึง วิชาบาฏิน(ขัดเกลาจิตใจ)
(วิชาตะเซาวุฟ)เป็นที่น่ากลัวว่า
บั้นปลายของเขาจะตาย
ในสภาพที่เลวร้าย
(เอี๊ยะหฺยาอฺอุลูมิดดีน ١/٣٠)
:
ท่านนบียฺ ซ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม กล่าวว่า :
:
عن عبد الله بن مسعود رضي الله عنه
عن النبي صلى اللّه عليه وسلم قال :
لا يدخل الجنة من كان في قلبه
مثقال ذرة من كبر
(رواه مسلم والترمذي وابوداود وابن ماجة)
:
จากท่านอับดุลลลอฮฺ อิบนิ มัสอู้ด รอฎิยัลลอฮุอันฮุ
จากท่านนบียฺ ซ็อลลัลลอฮุอะลัยฮิวะซัลลัม
ได้กล่าวว่า : จะไม่ได้เข้าสวรรค์หรอก
บุคคลที่แทรกซ้อนความโอ้อวด
ไว้ในหัวใจของเขา
แม้เพียงน้ำหนัก
ธุลีเดียว
:
หะดีษบทนี้ หมายถึง เขาจะไม่ได้เข้าสรรค์
ไปพร้อมๆกับชนกลุ่มแรกที่ได้เข้าสวรรค์
แต่เขาจะได้เข้าสวรรค์หลังจาก
ที่มีการชำระความผิดแล้ว
เนื่องมาจากการที่เขา
ยังมีอีหม่านอยู่
:
قال الإمام الترمذي رحمه الله عقب إيراد الحديث
إنما معناه لا يخلد في النار
:
ท่านอิมามติรมีซียฺ (ร.ฮ) อธิบายว่า :
แท้จริงความหมายของมัน
คือจะไม่ได้เข้านรก
ตลอดไป
(หมายถึง เมื่อถูกลงโทษแล้ว
ก็จะได้เข้าสวรรค์นั่นเอง)
(ดาลีลุลฟาลีฮีนชัรหฺรียาฎุศศอลีฮีน)
“อืม”
การโอ้อวด คือ คุณลักษณะของจิตใจที่ถูกตำหนิ
เช่นเดียวกับ การลำพองตน การอิจฉาริษยา
ซึ่งลักษณะเหล่านี้ เป็นสิ่งที่จะมาทำลาย
ภาคผลแห่งความดีของเขาให้หมดไป
โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่ชอบอวดโต
คุยโว ชอบทำว่าตนเองยิ่งใหญ่
เขาเหล่านี้ จะถูกขับออก
จากสวรรค์ของอัลลอฮฺ
(วัลอียาซุบิลละหฺ)

อบูฟัยยาฏ อาซิรบาบอ