เด็กน้อย ๑๐ ขวบ สยบกาฟิรจอมอหังการ

เด็กน้อย ๑๐ ขวบ สยบกาฟิรจอมอหังการ

กาลครั้งหนึ่งมีชายคนหนึ่งซึ่งเป็นศัตรูต่ออิสลาม เขามีคำถามยอดนิยมอยู่ ๓ ข้อซึ่งไม่มีผู้ใดตอบได้ ดังนั้นเขามักจะเยาะเย้ยอิสลามและมุสลิมต่อสาธารณชน อยู่มาวันหนึ่งเด็กน้อยคนหนึ่งอายุเพียง ๑๐ ขวบ ได้มาพบและได้ยินชายผู้นั้นแผดเสียงดังลั่นกำลังท้าทายบรรดาผู้คนมุสลิมบนท้องถนนด้วยปัญหา ๓ ข้อนั้น

เด็กน้อยยืนนิ่งเงียบและดูอยู่ครู่หนึ่ง แล้วก็ตัดสินใจรับคำท้าทายของชายผู้นั้น “ฉันรับคำท้าของท่าน”

ชายผู้นั้นหัวเราะเด็กน้อยและบรรดามุสลิมที่รายล้อมอยู่นั้น แล้วก็กล่าวว่า “เจ้าเด็ก ๑๐ ขวบนี่หรึ ที่บังอาจมารับคำท้าของข้า พวกท่านไม่มีใครแล้วหรือไง!”

แต่ทว่าเด็กน้อยยังมีท่าทีสงบนิ่งเยือกเย็น หนูน้อยนี้ประสงค์ท้าชนชายผู้นั้น โดยหวังในความช่วยเหลือและทางนำจากอัลลอฮฺ เขาต้องการให้เรื่องจบลงโดยให้ชายผู้นั้นยอมรับโดยดุษฎี

ผู้คนทั้งเมือง ต่างพากันมามุงดูกันล้อมเนินแห่งหนึ่ง ชายผู้นั้นก็ปืนขึ้นไปยืนบนยอดเนิน แล้วก็เปล่งเสียงถามคำถามข้อแรกอย่างดังว่า “ตอนนี้พระเจ้าของเจ้ากำลังทำอะไรอยุ่?”
เด็กน้อยคิดอยู่ครู่หนึ่ง จึงขอให้ชายผู้นั้นลงมาจากเนิน แล้วขอให้ตัวเขาขึ้นไปเองเพื่อตอบ

ชายผู้นั้นกล่าวว่า “อะไรกัน? เจ้าต้องการให้ข้าลงไปรึ?”

เด็กน้อยตอบว่า “ใช่แล้วครับ ถึงคราวที่ฉันต้องตอบมิใช่หรือครับ?”

ชายผู้นั้นจึงลงมาแล้วเด็กน้อย ๑๐ ขวบก็ขึ้นไปด้วยเท้าน้อยๆของเขา คำตอบของเด็กน้อยคนนี้ก็คือ “อัลลอฮุอักบัร! ขอพระองค์ทรงเป็นพยานของฉันต่อหน้าหมู่ชนเหล่านี้ด้วยว่า พระองค์ทรงประสงค์เพิ่งจะให้กาฟิรผู้นั้นลงไปอยู่ในระดับต่ำและนำมุสลิมผู้หนึ่งขึ้นสู่ระดับที่สูงกว่า!”

ฝูงชนที่รายล้อมอยู่นั้นก็ตะโกนอย่างดังว่า “ตักบีร! อัลลอฮุอักบัร!!!”

ชายผู้นั้นอับอายขายหน้าเป็นอย่างมาก แต่ก็ยังทำใจดีสู้เสือถามคำถามที่สองว่า “มีอะไรอยู่ก่อนหน้าพระเจ้าของเจ้า?”

เด็กน้อยคิดอีก สักพักหนึ่งจึงขอให้ชายผู้นั้นนับถอยหลัง “ขอให้ท่านช่วยกรุณานับเลขถอยหลัง เริ่มจาก ๑๐ ด้วยเถอะครับ”

ชายผู้นั้นก็นับ “๑๐ , ๙, ๘, ๗, ๖, ๕, ๔, ๓, ๒, ๑, ๐”

เด็กน้อยจึงถามว่า “มีอะไรก่อนหน้า ๐ หรือเปล่าครับ?”

ชายผู้นั้นตอบว่า “ข้าไม่รู้…คงไม่มีอะไรมั้ง”

เด็กน้อยจึงกล่าวว่า ถูกต้อง แน่นอนเหลือก่อนว่าไม่มีอะไรอยู่ก่อนหน้าอัลลอฮฺ เพราะพระองค์คือผู้ทรงมีอยู่ตลอดกาลผู้ทรงสมบูรณ์ยิ่ง”

ฝูงชนที่รายล้อมอยู่ตะโกนอย่างดังอีกว่า “ตักบีร! อัลลอฮุอักบัร!!!”

มาบัดนี้ชายผู้นั้นเริ่มรู้สึกหมดท่าจริงๆ แต่ก็ยังถามคำถามสุดท้ายอีกว่า “ทิศทางใดที่พระเจ้าของเจ้ากำลังมองดูอยู่?”

เด็กน้อยคิดอยู่ครู่หนึ่งจึงขอเทียนไข ๑ อัน เมื่อได้แล้ว เด็กน้อยก็ส่งเทียนไขให้กับชายผู้นั้น และขอให้เขาจุดมัน

ชายผู้นั้นก็จุดเทียนจนมีเปลวไฟแล้วถามอย่างสงสัยว่า “นี่เจ้าจะพิสูจน์อะไร?”

เด็กน้อยจึงถามว่า “ท่านว่าแสงของเทียนไข มันส่องแสงไปทิศใดครับ?”

ชายผู้นั้นตอบว่า “มันก็ส่องไปทุกทิศทางนั่นแหละ”

เด็กน้อยจึงกล่าวว่า “ท่านครับ ท่านได้ตอบคำถามของท่านแล้วล่ะครับ รัศมีของอัลลอฮฺ(นูร) มีในทุกทิศทางแหละครับ พระองค์ทรงเห็นทุกสิ่งทุกอย่าง ทุกซอกทุกมุมในจักรวาลอันกว้างใหญ่นี้ในเวลาเดียวกัน ไม่มีที่แห่งหนใดในจักรวาลนี้จะเล็ดรอดไปจากพระองค์ได้แม้เพียงพริบตาเดียว”

ฝูงชนที่รายล้อมอยู่นั้นก็ตะโกนอย่างดังอีกว่า“ตักบีร! อัลลอฮุอักบัร!!!”

ชายผู้นั้นประทับใจเด็กน้อยอย่างมากในความรู้และความมีคุณธรรม และแล้วเขาก็ยอมเข้ารับอิสลามด้วยความยินยอมพร้อมใจ ไม่เท่านั้น เขายังกลายมาเป็นลูกศิษย์ของเด็กน้อยผู้นั้นอีกด้วย เด็กน้อยผู้นั้นคือใคร ?

เด็กน้อยผู้นั้นก็คือผู้นำคนหนึ่งของเรา เป็นหนึ่งในอิม่ามผู้ยิ่งใหญ่ ท่านอิม่ามอบู หะนีฟะฮฺ(ขออัลลอฮฺทรงประทานความจำเริญและความเมตตาแก่ท่าน)

คัดลอกจากวารสารร่มเงาอิสลาม ปีที่ ๑ ฉบับที่ ๕ ธันวาคม ๒๕๔๗
ดาบแห่งอัลเลาะห์ อะคาเดมี่